Spot X, surfkamp

Op 26.01 begon mijn surfcamp, op een plaats genaamd Spot X, vlakbij Coffs Harbour. Na een busrit van ongeveer 8h kwam ik aan. Helaas regende het, maar de temperatuur was nog altijd goed. We kregen onze kamers toegewezen, en vlak erna kregen we onze 1ste surfles. Als eerste kregen we een beetje theorie. Hoe zit zo een surfboard ineen? Waar moet je precies op het board gaan staan, wat zijn de tekens om hulp te roepen enz. Na deze theorieles, mocht iedereen zijn rashie aantrekken. Een rahsvest of rashie is een t-shirt dat je beschermt tegen tegen de zon, het zeewater en het board. Veel mensen krijgen na een tijd uitslag op hun armen en buik, vandaar dat de meeste surfers een rashvest of rashie aantrekken. Elk kreeg een board toegewezen. Wow waren die groot, en stiekem ook niet zo handig om te dragen. Na een tijdje werd het zelfs een beetje zwaar. Omdat wij beginners waren, kregen we foamie boarden. Deze blijven gemakkelijk drijven, wat het voor ons iets makkelijker maakte. De eerste surfles ging vlot. De golven waren die dag ook vrij “kalm”. Na enkele keren vallen, was het moment daar dat ik rechtstond op mijn board!

Na de eerste introductieweek was het tijd voor het echte werk. Maandagmorgen om 5h15 ging ons wekkertje af. Vlug omkleden en licht ontbijtje nemen. Om 6h stipt werden we verwacht in de surfschool, waar onze instructeurs Ollie, Allanah & Bryce ons op stonden te wachten. Omdat het nog zo vroeg was, deed ik meestal een wetsuit aan. Niet dat het water koud was, helemaal niet zelfs. Maar ik had s’morgens vroeg liever zo een cool kostuumpje aan. Eenmaal aangekomen op het strand was het tijd om op te warmen. Daarna werd ieder in zijn groep ingedeeld. Ik zat in de green group. Iedereen die 1 maand bleef, zat in deze groep. Dan had je nog de blue group (mensen die 2 maanden bleven) en de red group (mensen die hier 3 maand verbleven en voor surfinstructeur gingen).

In het begin was het surfen echt zwaar. Zeker het vallen, knieën volledig open, armen doen pijn van al het gepeddel, overal spierpijn. Regelmatig gebeurde er ook wel een ongelukje. Wekelijks moest er wel iemand afgevoerd worden om genaaid te worden. Als zo een golf met je surfboard begint te spelen, en je let niet op, kan dit wel eens lelijk aflopen. Gelukkig was ik altijd de oplettendheid zelf ;-).

Ook was er een gezegde op het kamp; “if you want to be a surfer, you have to be beaten up by the waves”. En idd, iedereen kreeg zijn portie wel. Het grappigste was als je begon te nosediven. Dus met de voorkant van de plank, recht naar beneden. Voor omstaanders is dit plezant om te zien, degene die op het board staat.. vooral pijnlijk. Dit is een fout die elke beginneling maakt. Dus ook ik. Ik was zelfs heel goed in het nosediven. Regelmatig dook ik dan ook met mijn plank recht naar beneden, dat ik net niet met mijn hoofd de bodem raakte. Daarnaast zit je als beginneling ook regelmatig in een “washing machine”. Dus dat je gewoon een speelbal bent voor de golven. In het begin zeer eng omdat het lijkt dat je nooit meer boven water gaat komen. Vooral rustig blijven is dan het beste. Niet altijd even vanzelfsprekend.. Ik heb veel in zo een wasmachine gezeten. Je doet dan wat onderwater salto’s tot je weer losgelaten word door de golf. Surfers zijn eil echte acrobaten ;). Verder hing ik ook regelmatig ondersteboven aan mijn board. Dan kwam de perfecte golf af, begon ik te peddelen onder luid gejuich van de coaches. Maar op de een of ander manier zat ik regelmatig vast met het touw van mijn surfboard. Dus als ik dan wou rechtstaan, dan zat ik vast in dat rottouw, waardoor ik in de golf belandde. Natuurlijk begon mijn surfboard dan vaart te maken in de golf, en hing ik ondersteboven aan mijn board maar wat naar de vissen te staren. Die moeten ook gedacht hebben..

Naast het surfen hadden we ook fitness, yoga en theorielessen. Als de fitness in het water was, dan wist je op voorhand dat je 2 dagen met spierpijn ging rondlopen. Als de fitness in het water dan ook nog eens met Rob was, dan kwamen de meesten zelfs niet opdagen. Ik kon mij in het begin niet goed voorstellen wat fitness in het water was, maar dat werd zeer snel duidelijk. Het was altijd iets anders dat we deden. Zo hebben we een ocean mission gehad. Eerste moesten we 400m op het strand lopen, dan door de golven zwemmen, tot helemaal achter de golven, terug het water uit, 400m lopen, en dan ons board nemen en nog eens peddelen tot achter de golven. Ondertussen werd de tijd van iedereen genomen. Als echte surfers begonnen we eraan. Helaas was het weer die dag aan het omslaan, en waren de golven hoger dan normaal. Het lopen van die 400m ging goed. Toen het water in.. door de golven zwemmen. Dit was natuurlijk iets anders. Telkens ik onder de eerste paar golven dook, en weer even bovenkwam om lucht te nemen, was de volgende golf al daar om mij terug richting strand op te gooien. Gelukkig was ik niet de enige die problemen had, iedereen was aan het spartelen tegen de golven in. Opeens was het einde van de golven dan in zicht, de “back” zoals het heet, we geraakte er.  Maar daar was weer een golf die er anders over dacht. Een formaat, wat ik nog niet veel gezien had. Ik dacht op die moment niet veel, alleen oohooh.  Ik heb nog geprobeerd om onder de golf te duiken, maar helaas.. Tijd voor the washing machine!  Als de ene golf mij los liet, werd ik weer onder geduwd door een andere golf. Uiteindelijk ben ik dan toch boven geraakt, wel een stuk verder als ik oorspronkelijk het water ingegaan was. Ik ben recht naar het strand gelopen. Voor deze ocean mission was ik duidelijk nog niet getraind ;). Ollie, onze instructeur moest lachen. Ze hadden blijkbaar de ocean mission speciaal op deze dag gezet, omdat ze wisten dat de golven heel ruw zouden zijn. Gewoon om te zien hoe we het er vanaf zouden brengen.

Naast water fitness, hadden we ook gewone fitness. Zo heb ik de beeptest moeten doen, op het strand. Na deze beeptest was iedereen stikop. Ik dacht zelf dat dit de fitness voor vandaag was. Maar het moest nog beginnen. Pop-ups, squads, push-ups, … En dan onder een stralend zonnetje van om en bij de 40°C. Toch liever gewoon op het strand liggen dan ;).

Ook Yoga kregen we wekelijks. Ik had nog nooit yoga gedaan, en had er eil een totaal ander beeld van. Ik dacht dat dit gewoon “wat liggen was”, en wat op de ademhaling letten en af en toe een oefening doen. Totaal verkeerd beeld dus. Hier is ook gebleken dat er aan mijn lenigheid nog wat werk is ;).

Als je eenmaal de kunst door had, om achter in de back te geraken, was het zalig om hier te liggen op je surfboard. Natuurlijk moest je ook wel golven nemen, je kon niet altijd in de back blijven ;). Maar als ik in de back was geraakt (peddel, peddel, peddel), dan moest ik eerst toch even bekomen, vooraleer ik een golf richting strand kon nemen. Ook ideaal om te zonnebaden! Alleen moest je opletten dat je niet terug in de golven kwam, want dan kon je wel eens verrast worden! Soms kon je uren in de back blijven liggen, starend naar de oceaan. Helaas zag je niet wat er allemaal onder je in het water gebeurde.. Met als gevolg dat mijn fantasie af en toe op hol sloeg ;). Dan was ik zeer snel terug op het strand.

Regelmatig hadden we ook gezelschap van dolfijnen. Zij sprongen voor ons door de golven op. Ik had met momenten zelfs schrik dat ik eentje zou raken met mijn surfboard. Maar ze verzekerde mij dat zo een dolfijn veel sneller is. Plezant surfen met zo een kameraadje in de golven.

In de 3de week kregen we het slechte nieuws dat er 20 min verder een shark attack geweest was. De man had het gelukkig overleeft. Een paar dagen erna is er een shark attack in Byron Bay geweest, dit is helaas wel fout afgelopen.. Die dagen ben ik dan ook niet het water in geweest. Dieje vis moest maar eens mijn richting uitkomen!

Na een maandje surfkamp, kan ik ondertussen al recht staan op een surfboard. Mission accomplished. Ik moet natuurlijk nog veel oefenen om de nieuwe wereldkampioen te worden ;). Maar het was ontzettend leuk om te leren!

Op naar Sydney!

 Eerste keer recht, yeeeeeey