Alice Springs, The Rock Tour

Wat een normale busrit richting Alice Springs had moeten zijn, is toch een beetje anders uitgedraaid. Renke en ik waren eindelijk in slaap geraakt, toen we een Amerikaanse kerel achter ons hoorde roepen; oh my god! Daarna volgde een gigantische klap. Bleek dat onze chauffeur in volle snelheid een koe had omvergereden, die in het midden van de weg stond. Remmen voor beesten op de weg kennen ze in de outback blijkbaar niet. Waarna onze chauffeur deed alsof er niets aan de hand was, no worries. Renke en ik volledig in shock.. Hopelijk was de koe meteen dood. Na een rit van 16h kwamen we dan eindelijk aan in Alice Springs, waar het naar “onze normen” frisjes was (25°C). Hier meteen ingecheckt in Toddy’s, onze hostel voor een paar dagen. We zijn direct het stad in gegaan, maar zoveel was hier niet te zien. S' avonds zijn we nog de rockwallebies gaan voederen. Deze komen elke dag naar de rand van de berg.

De dag erna vertrokken we op de driedaagse Rock Tour. Hiervoor moesten we om 04h30 opstaan, wat pijnlijk was. De groep bestond uit een 20-tal personen, allerlei nationaliteiten. En ook 2 gidsen, waarvan 1 nog in opleiding, nl. Andrew en Paul de Kiwi (Niew Zeelander).

De tocht begon met een 5h lange busrit naar Kings Canyon.  Eenmaal aangekomen, konden we al meteen onze conditie peilen. Er stond namelijk een steile klim op het programma, ook wel de “heart attack climbe” genoemd. (de naam zegt genoeg) Dit hebben we verassend goed doorstaan! Wel waren we blij met onze stevige wandelschoenen, wat uiteindelijk een goede investering bleek te zijn. 

De eerste dag werd afgesloten met een kampvuur waarop gekookt werd. Als dessert kregen we een “smakelijke” kangeroestaart voorgeschoteld. Eenmaal Renke dit geroken had, was haar eetlust zo voorbij. De geur was te vergelijken met die van vis. Na ons diner was het tijd om de swags uit te halen (soort van slaapzak met matras in) en deze rond het kampvuur te leggen. Spijtig genoeg waren er geen sanitaire voorzieningen.. Hier is onze vriendschap dan ook volledig getest. Als er iemand naar het toilet moest, stond de andere op wacht om “gevaarlijke” beesten weg te jagen. Dit speelde zich dan af in het pikkedonker, 100den km’s van de bewoonde wereld. Gelukkig was er iemand van ons 2 (Renke) toch zo slim om een lampje te voorzien. Eenmaal alles in gereedheid gebracht was om te gaan slapen, moest er nog een ritueel uitgevoerd worden. Met een stok moesten we een cirkel trekken rond onze swag, om zo slangen weg te houden. Daarnaast moesten we zout strooien, om spinnen en andere ongedierte weg te houden. Dit zou de pootjes verbranden. En als derde moest het territorium afgebakend worden, voor dingos. Wat we niet gedaan hebben. Achteraf bleek dit helemaal niet waar te zijn. Maar toch een grappig zicht hoe iedereen hier aan meedeed. Helaas waren er ook enkele snurkers bij, waardoor niet iedereen zo goed sliep. Maar toch, onder de prachtige sterrenhemel slapen, maakt veel goed!

De 2de dag moesten we weer op om 05h00 om de Kata Tjuta (Olga’s) te gaan bezoeken. Dit bleek uiteindelijk onze mooiste wandeling te worden van de tour. Ook zijn we naar Uluru geweest, wellicht de bekendste rots in Australië. Om de dag af te sluiten, hebben we gedineerd bij zonsondergang aan Uluru.  Zeer mooi om te zien! S’avonds terug naar onze kampplaats gegaan, deze keer wel met douches en toiletten. Allemaal gezellig rond het kampvuur gezeten de typische marshmellows. En  deze nacht waren de snurkers ook weer van de partij, ze lagen gewoon naast ons.

De 3de dag was het weer opstaan om (hoe kan het ook anders) 05h00. Maar deze keer was het om te ontbijten bij de zonsopgang bij Uluru. Daarna aan een wandeling begonnen, rond deze rots, wat uiteindelijk langer heeft geduurd dan verwacht. Om de tour af te sluiten, zijn we met de volledige groep gaan uiteten en een feestje gebouwd. (Foto’s niet voor publicatie ;-))

Na deze tour waren we toch ook wel blij dat we terug in onze hostel konden slapen, in een gewoon bed.

Afgelopen maandag zijn we dan vertrokken naar Perth. Het eerste wat we zagen toen we aankwamen in Perth was… regen!